Share and Enjoy

Hoe komt je er in vredesnaam bij om in Duitsland te gaan wonen?
Die vraag is me de afgelopen jaren al heel vaak gesteld hahahaha.
En tja, dat is een hele goede vraag, waar ik eerlijk gezegd niet écht een kort en bondig antwoord op kan geven.

Al sinds wij samen zijn (inmiddels alweer meer dan 23 jaar) hebben we het erover gehad om „ooit….  ”als we later groot zijn“ naar Noorwegen te emigreren omdat we allebei gek zijn op dat land en dan niet alleen als vakantieland of vanwege de prachtige natuur en ruimte, maar ook vanwege de mensen, de mentaliteit en het rustige en stabiele woonklimaat.

Al die jaren is er bij ons samen een soort van „sluimerende onrust“ geweest die niet te omschrijven is en altijd bleef dat begrip „emigreren“ een beetje hangen.
En hoewel ik ook dolgraag naar Noorwegen was geemigreerd, áls het náást Nederland had gelegen, en hoe mooi en aantrekkelijk ik het land ook vind, het ging mij toch vééls te ver om daar voorgoed heen te gaan.
Want wat gebeurt er als je dat doet, je breekt écht met alles en iedereen die je lief is als je zo ver weggaat en dát wilde ik absoluut niet.

Mijn man heeft daar nog wel een tijdje moeite mee gehad, want die heeft daar andere gedachten over en kwam bijvoorbeeld nog met de oplossing dat we dan op z’n minst vlakbij een vliegveld zouden gaan wonen, want dan kon ik tenminste nog een paar keer per jaar naar Nederland vliegen, maar dat leek me ook niks, want hoe gaat dat in de praktijk? ………

We zijn eind jaren ’90 voor het eerst al eens een paar keer over de grens in Duitsland gaan kijken naar een aantal woningen, maar op een of andere manier zijn we toen niet echt serieus doorgegaan met onze plannen en ideeen.

Toen onze kinderen in 2005, 3 en 5 jaar oud waren, hadden we allebei zoiets dat, wanneer je nog „iets“ zou willen, dan moet je dat NU doen!
Ze zijn nu nog zo klein, dat het “aanpassen” waarschijnlijk niet zo heel veel problemen moet gaat geven.
Ikzelf ben tot mijn 14e jaar 5 keer verhuisd naar verschillende delen van het land en vond het, vooral toen ik op mijn 14e van Noord-Holland naar Drenthe verhuisde echt vreselijk om te moeten verhuizen en al mijn vrienden achter te moeten laten. En wat dacht je van die rare taal die ze daar in Drenthe spreken ……. :-p
Dat is achteraf helemaal goed gekomen hoor, maak je maar geen zorgen, maar ik weet dus wel dat verhuizen voor kinderen nogal ingrijpend kan zijn en dat dit niet onderschat moet worden.
Wat voor ons beiden ook een vrij grote reden was, was dat wij vonden dat de hele atmosfeer in Nederland er in die tijd ook niet echt beter op was geworden (de moorden op Pim Fortuyn, Theo van Gogh en de “ikke, ikke, ikke-mentaliteit die je steeds meer zag) en toen zijn we dus serieus op zoek gegaan naar een huis over de grens.

En dat werd dus uiteindelijk een huis in Duitsland……………

Wij hadden ons al een behoorlijke tijd verdiept in het wonen in Duitsland en alles wat daar bij komt kijken, via internet en allerlei andere informatie die we konden vinden en het werd voor ons steeds aantrekkelijker om de grens over te gaan.
Wat, als klein voorbeeld, een positief voordeel voor ons leek is hoe mensen hier nog met elkaar omgaan, het respekt voor anderen en vooral voor ouderen, staat hier nog heel hoog in het vaandel en daar is écht een wezenlijk verschil met Nederland.

Nu moet ik dit natuurlijk wel iets relativeren, want ze leven hier natuurlijk ook niet meer in het stenen tijdperk en ook hier is het natuurllijk niet altijd pais en vree (helaas nergens hahaha), maar er zijn toch écht nog wel grote verschillen merkbaar.

Voorbeeldje: Je spreekt IEDEREEN hier aan met SIE (U), totdat diegene (vaak de oudere persoon) aangeeft dat je mag “Du-tsen”.
Ook wordt iedereen vanaf een jaar of 17/18 met Frau of Herr Huppeldepup aangesproken, iets waar ik trouwens zelf behoorlijk aan moest wennen, ik werd er in het begin een beetje lacherig van en zei al heel snel……….. „zeg maar Inge hoor!!“, je gaat je er meteen zo oud door voelen , maar na een tijdje went dat écht.

Natúúrlijk was ook het aantrekkelijke en relatief goedkope wonen op het platteland een heel  groot positief punt, daar moeten ook wij eerlijk over zijn.
Prachtige vrijstaande woningen op erg ruime kavels en dat alles voor een zeer betaalbare prijs waar je in Nederland misschien net een rijtjeswoning voor koopt,  dat is toch wel een hele grote reden waar vele Nederlanders voor over de grens komen wonen.

Wij wilden persé niet in een dorp gaan wonen waar al massa’s Nederlanders woonden en zo zijn we op zoek gegaan in dorpen die tot max. een uur rijden van onze familie en vrienden lagen, dát was voor mij de grens.
Uiteindelijk kwamen we uit op 3 prachtige bouwkavels die toevallig allemaal binnen 1 gemeente vielen, 3 kwartier rijden vanaf ons oude dorp in Nederland.
Onze voorkeur ging uit naar zelf bouwen, alhoewel je hier ook echt prachtige „opknappertjes“ op enorme landgoederen kan kopen, maar een huis dat je zelf bouwt kan je volledig naar je eigen smaak inrichten en dat is ook prima gelukt, moet ik zeggen.
Ik moest er persoonlijk ook niet aan denken om járenlang in de rommel te moeten wonen, want zo´n opknappertje is NOOIT af!!!
We hadden bij toeval een architekt gevonden in een dorp waar we op een zaterdag doorheen reden en deze man heeft ons uiteindelijk écht perfekt geholpen en gaf ons vele tips over het wonen en vooral leven in Duitsland.
Achteraf zijn we heel gelukkig dat we deze man hadden gevonden en hebben wij bijna geen problemen gehad met de bouw, maar wij hebben al van verschillende mensen „horror-verhalen“ gehoord over dingen die fout gingen met de bouw en/of met de verhuizing.
Onze ervaring is, dat je je goed moet laten voorlichten en proberen zoveel mogelijk ZELF te regelen, want als je té veel afhankelijk bent van anderen……………….. kan het wel eens fout lopen.

Ook een goede kennis van de Duitse taal is écht wel een must, want er komen zoveel dingen kijken bij de bouw en het emigreren, dat je soms door het doolhof van papieren en regeltjes niet meer weet wat je allemaal moet regelen.

Ikzelf vond het vreselijk dat mijn Duits op dat moment zo vreselijk slecht was en ik kan je dus uit eigen ervaring alleen maar aanraden, dat áls je naar een ander land gaat verhuizen het erg handig is als JE DE TAAL OOK KUNT SPREKEN!!!
Hoe niedlich de Duitsers onze Nederlandse taal meestal ook vinden, het is soms écht gewoon tenenkrommend om te horen hoe slecht sommige Nederlanders Duits spreken.

Goed, uiteindelijk hebben wij een prachtige ruime bouwkavel gekocht in een woonwijk van zo’n 20 kavels met onze achtertuin aan de rand van een klein bos en recht tegenover een enorm oerbos, waar je zo inloopt, écht fantástisch!!!!
Wij waren een van de eersten die daar een kavel kochten en tja, dan moet je maar afwachten wie je buren worden en wij hoopten natuurlijk op een gemeleerde buurt van Duitsers en een enkele Hollander en vooral………………… méér kinderen.
Nu wil ik niks negatiefs over onze buren schrijven, juist absoluut niet, maar helaas (en dat zeggen veel buren zelf eigenlijk ook, dat is dan wel weer erg grappig) helaas zijn er nu 11 kavels verkocht, waaronder 10 aan Nederlanders en dan ook nog gepensioneerden, dus praktisch geen andere kinderen.
Zó jammer, maar goed, het is allemaal niet anders, als je álles van tevoren weet……………

Het enige wat écht wel jammer is, is dat er ook in het dorp niet heel veel andere kinderen wonen die van dezelfde leeftijd zijn van onze kids en dat onze kinderen dus bijna altijd spelen met kinderen die in andere dorpen wonen en dat betekend dus, heel veel autorijden en ook dat ze best vaak op zichzelf (lees: computer, smartphone, skype, whatsapp ) aangewezen zijn.

De conclusie na 7 jaar Duitsland is op dit moment, dat we hier met ongelooflijk veel plezier wonen en dat we nog steeds het idee hebben dat we ook voor onze kinderen een hele goede keuze hebben gemaakt.
En natúúrlijk hebben wij ook daar wel onze twijfels over gehad en de toekomst zal moeten uitwijzen of het ook zo positief blijft, maar als je onze kinderen zelf vraagt of ze terug willen naar Nederland, dan zeggen ze allebei vol overgave …… NEE!!!!!

Ik zeg niet dat ik NOOIT meer terug ga, maar voorlopig ben ik hier hartstikke gelukkig en wordt het in de loop der tijd eigenlijk alleen maar leuker.

Ik heb inmiddels leuk werk gevonden bij een plaatselijk verzekeringskantoortje waar ik dus heel veel mensen leer kennen en de Duitse taal steeds beter leer, heb er een paar hele gezellige vriendinnen (ook Duitse) bij, de kinderen hebben het prima naar hun zin op school en zitten op sport en, wat nog belangrijker is, ze hebben veel vriendjes en vriendinnen.

Kortom………………… voor ons is het een goede keuze geweest!!!!

Bis nächste Mal.