Share and Enjoy

December 2007.

Het bevalt me hier in het piepkleine dorpje waar we wonen écht super goed en ik moet zeggen dat ik zo langzamerhand behoorlijk ingeburgerd raak.
Inmiddels wonen we hier ook alweer meer dan een jaar en mág het ook wel he.
Natuurlijk is dat ingeburgerd raken ook mede dankzij de kids, dat wel, als ik ze wegbreng naar vriendjes, klets ik altijd even een poos met de moeders, want het is hier gewoonte dat je ff een kop koffie drinkt. (hoezo stugge duitsers???)
Ik vind het heerlijk, want je leert onbewust toch iedere keer weer beter Duits praten (blijft moeilijk) en hoort zo tussendoor eens wat tips en nieuwtjes uit de buurt.
Er zijn toch wel heel wat verschillen in hoe hier bepaalde dingen gaan en ik heb wel behoefte om die informatie te krijgen.

Mijn man heeft dat veel minder sterk, voor hem hoeven die sociale contacten niet zo, vooral niet de “verplichte” dingen, zoals een Schützenfest, Osterfeier of andere dorpsactiviteiten.
Zet hem samen met ons in een hutje op de hei en hij is gelukkig en daar kan ik me dus helemáál niks bij voorstellen, hoe lief ik man en kids ook vind, heb toch ook wel behoefte aan contact met anderen.
Maar goed ik dwaal weer eens af, want ik wilde dus wat anders vertellen.

Nina zit hier op kindergarten, dat is de kleuterschool en nu heb ik me dus over laten halen om in de Elternrat (ouderraad) te gaan.
Dit dankzij Nina want ze wil graag dat ik volgend jaar meega op schoolreisje, en dat mogen alleen de ouders die in de ouderraad zitten.
Nu was er dus een vacature én hebben ze mij gevraagd of ik dus in de raad wil en aangezien ik geen NEE kan zeggen………… hahaha.
Ik hád me eigenlijk voorgenomen, dat als ik hier in Duitsland zou wonen ik de eerste jaren nergens “in” ga, want in Nederland zat ik in allerlei besturen, verenigingen etc. en dat wilde ik absoluut niet meer………………….. hoe standvastig kan een mens zijn!!!

Nu ben ik al meteen in een soort van soap terecht gekomen, want ik had binnen de kortste keren al een ingelaste vergadering en ik kreeg van tevoren al te horen dat het over een moeilijke zaak ging.
Pfffff, heb ik weer hoor………………….

Het blijkt dat de leidster van de kindergarten al heel lang ruzie heeft met de baas van de kindergarten en dat is de “Burgemeister” van onze gemeente.
Dit is een erebaan, want hij is niet écht de burgemeester, maar hij heeft wel heel veel invloed in het dorp.
Als je bijvoorbeeld een stuk bouwgrond wilt kopen moet je op audiëntie bij hem en zijn vrouw en als hij besluit dat jij niet “geschikt” bent, gaat het hele verhaal niet door. Een raar fenomeen maar ja, zo gaat dat hier.

Die ruzie gaat eigenlijk niet eens over haar functioneren maar ze kunnen niet samen door 1 deur, wat er precies speelt weet ik niet en ik WIL het ook niet eens weten.
Maar die man heeft haar ontslagen en inmiddels is het hele verhaal zelfs voor het gerecht geweest en al en om een lang verhaal kort te maken….. ze mag van de rechter blijven.

Ik wilde er toch wel íets vanaf weten want tja, je wilt toch weten waarom het zo´n probleem is en ik hoorde, dat die man op eigen houtje het ontslag had ingediend, wat natuurlijk absoluut niet kan en ze wilden daarom vanuit de ouderraad een brief aan de gemeenteraad sturen met onze handtekeningen eronder, omdat wij het niet eens waren met de hele gang van zaken.
Ik ben er maar van uitgegaan dat dit hele verhaal klopt zoals het mij verteld werd en ben het er zeker mee eens, dat dit een rare gang van zaken is…….
Dus ik teken die brief op dat moment gewoon, maar wat blijkt (ik was een van de eersten die moest ondertekenen) …….. er zijn een paar mensen die niet DÚRVEN te tekenen of (en daar viel mijn mond van open) die eerst toestemming aan hun man moest gaan vragen of ze wel MÓGEN tekenen.
Die man blijkt zo’n enorme invloed te hebben in het dorp en als je hem tegen je hebt, kan hij je blijkbaar het leven behoorlijk moeilijk maken.

Mijn broek zakte letterlijk af toen ik dat hoorde hoor, zijn we hier in de middeleeuwen beland ofzo!!

Nu was de uitspraak dus positief voor de juf en dachten we dat het klaar was.
Niet dus, hij is in hoger beroep gegaan, wat niemand begrijpt, maar goed, hij zal wel overtuigd zijn van zijn gelijk.

Toen kreeg ik gister een hele lieve brief ter grootte van een A4-tje van die leidster.
Daar stond onder andere in dat ik als een van de weinige mensen belangstelling had getoond en haar had gesteund tijdens de enorme zware periode die ze was doorgegaan en zo nog verder.
Het énige wat ik heb gedaan is 2x vragen hoe het met haar ging en zeggen dat ik met haar meeleef en heb haar sterkte gewenst met alles, dat was echt alles.
Voor mij, en ik hoop dat dat voor de meesten geldt, is dat heel normaal hoor, maar dit blijkt dus heeeeeeel bijzonder te zijn, want ze kreeg maar weinig steun van anderen.
Heel vreemd allemaal, maar wel lief dat ik dus die brief kreeg.

Hoe het allemaal afloopt, moeten we maar zien.
Zoals ik het allemaal hoor, heeft hij écht geen poot om op te staan en mag ze vast en zeker blijven, maar met mijn gezonde boerenverstand heb ik er toch een vreemd gevoel bij.
Ik kan mij persoonlijk niet voorstellen dat mogelijk is en denk zelf dat er meer speelt, maar ja, misschien komen we daar ooit nog achter en misschien ook wel niet………………… EGAL, nogmaals, ik WIL het verder ook niet weten.

Maar waar ik tóch wel écht het meest over verbaasd ben is dat 1 man, zo’n vreselijke stempel op een dorp kan drukken.
Ik ben in ieder geval niet bang voor hem, laat hem maar eens wat proberen ……. .

Bis nächste Mal ………… Liebe Grüße!!!

Ps:
Inmiddels is het dus  2013 en blijkt het hele verhaal tóch wel ietsje anders te zijn geweest dan mij toen verteld werd.
Ik ga er verder niet over uitweiden, maar de juf is in 2010 (!!!), na een langslepend verhaal alsnog ontslagen en dat is voor de Kindergarten en de hele sfeer daar héél goed geweest.
Heeft mijn boerenverstand mij toch niet zo in de steek gelaten hè!! , volgende keer ga ik toch ietsje meer navraag doen voordat ik een handtekening zet.
Weer een wijze les geleerd!!!!

Share and Enjoy

Februari 2007.

Wat ben ik blij dat ik besloten heb om voorlopig fulltime integratie-moeder te zijn, want soms valt het combineren en plannen allemaal nog niet mee hahahahaha. (klaag klaag). Vandaag was ook weer zo´n dag waarop alles tegelijk kwam.

Zoonlief wilde met een klasgenootje spelen en in plaats dat ze dat soort dingen dan meteen op school afspreken!!!
Of mama maar even naar zijn vriendje wilde bellen of hij daar wel heen kon.
Nou, vergeet het maar ….mooi niet dus, mijnheer wil spelen en is inmiddels 7 jaar (en vind zichzelf al héél wijs), dus hij belt zelf maar, zijn duits is trouwens ook stukken beter dan dat van mij, hahahahahaha, dus….. zo gezegd zo gedaan.
En warempel, jawel hoor, het telefoneren is gelukt en hij kon gaan spelen.
Dát is wel een dingetje hier, de kids gaan niet gewoon de straat op en zien dan wel wie ze tegen komen, je moet spelen écht afspreken hier.

Dus, zo gezegd zo gedaan, wij in de auto op weg naar een dorp 5 km verderop, 10 minuten heen, ff met koffie bijkleppen met moeder van vriendje (leuk mens trouwens) en weer 10 minuten terug.
Hartstikke leuk allemaal, maar het kost je verschrikkelijk veel tijd (en energie, want Duits praten is best vermoeiend) en vanavond heb ik hetzelfde ritueel weer he, want koffie afslaan is toch niet erg netjes.
Dat moet ik ze nageven, de meeste moeders waar ik mee te maken heb, zijn enorm sociaal en een kopje koffie bij het brengen en halen van de kids hoort daar eigenlijk meestal wel bij.

Ok, dat was nummer 1……….

Daarna moest ik nog met Nina naar de Grundschule, zo heet de basisschool hier in Duitsland en deze ligt in een dorpje 5 km andere kant op , omdat ze één of andere spraaktest moest doen.

Ik had natuurlijk totaal geen idee wat ik me hier weer bij voor moest stellen en dacht eerst dat het was omdat wij Hollanders zijn, maar nee, het is voor álle kindergarten kinderen die volgend jaar naar grundschule gaan.
Het blijkt dat er in Niedersachsen nogal wat kinderen een taalachterstand hebben als ze naar school gaan en daar willen ze wat aan doen er wordt hier “platdeutsch” gesproken een beetje een mix van Drents en Gronings.

Goed, wij waren aan de beurt en kwamen de klas binnen.
Daar zaten 4 dames op een rijtje met een blik alsof we voor een of andere rechtbank stonden, brrrrrrrr.
Het waren de directrice van de Grundschule, tevens  juf van Arjen (die gaat trouwens nog een hele eigen blog krijgen!!)  met nog een juf van zijn school en de juf van Nina met nog een juf van de kindergarten (kleuterschool, waar ze nu op zit).

Een van de juffen ging zich met Nina bezighouden en ik werd ”ondervraagd” door de juf van Arjen en de andere twee.
Achteraf viel de ondervraging nog wel wat mee en het ging er dus om, dat ze willen bepalen wat het taalniveau van Nina is en of ze problemen heeft met spraak en taal, nou helemaal niet dus, dat was dus wel weer een enorme meevaller.

De juf van Nina zei ook dat ze ongelooflijk tevreden is met hoe het nu gaat en ze staan er allemaal ongelooflijk versteld van hoe snel onze kids de Duitse taal hebben geleerd (3 maanden) en daarbij werd ook nog extra benoemd, hoe goed het ook is om thuis gewoon hollands te blijven praten (GOH, WAT ZIJN WIJ TOCH GOED HE, HAHAHAHAHAHA).
Ik was hier zelf nogal onzeker over, want tja, hoe weet je of je het goed aanpakt, want taal is toch wel ontzettend belangrijk en aangezien het voor ons, volwassenen nogal moeilijk is om een andere taal “eventjes” op te pakken, blijkt dat voor jonge kinderen toch heel anders te werken.
Tot slot moest Nina nog even een paar dingen in het Nederlands zeggen, omdat de juf dat zo vreselijk schattig vind, tja, het is ook wel een schattig taaltje he, pfffffffffffff.

Met een supergoed gevoel zijn we weer naar huis gereden en ik moet zeggen dat ik blij ben dat ik even bevestiging gekregen heb, dat we het goed aangepakt hebben met de kids.
Soms heb je dat gewoon even nodig he en de toekomst zal dat natuurlijk verder uitwijzen.

Goed, Nina is dus officieel goedgekeurd en nu moet ze nog méér dan een jaar wachten voordat ze eindelijk naar de grundschule mag, wat een eind nog,  want dat wil ze zo vreselijk graag!
Onvoorstelbaar hè,……………. laat haar alsjeblieft nog even genieten van het klein zijn, want het gaat al zo snel…….

”Ben niet klein” roept ze dan……….